TR 
Acı duyabiliyorsan canlısın başkalarının acısını hissedebiliyorsan insansın
Kadın buluttu adam yağmur ve adam yavaş yavaş düştü kadının gözünden.
Pencere önünde unutulmuş bir saksı çiçek gibi solgun ve umutsuzum.
aralar, yara bantlarıyla kapanmaz çocuk. Bir yarayı ancak açan kapatabilir.
Ben mutlu olmak istemiyorum. Ben senin yanında olmak istiyorum.
Vazgeçiyorum senden, nereye aitsen orda mutlu ol. Senin yerin benim yanım değil. Anladım.
Bana mesafeden bahsetme, aramızda senden başkası yok.
Kavuşmak nasıl olmaz, mademki ayrılık var?
Hiç kimse silmesin gözyaşımı bana ders olsun..
O gidecek durduramıyorsun, seni sevmiyor biliyorsun, ama içindeki o umut hiç bitmiyor, elbet sevecek diyosun ama kabul et, asla sevmeyecek.
Son görüşüm olacağını bilseydim son günümmüş gibi davranırdım.
Ben kalp kırmaktan korkardım, kalbim kalmamış.
Her yara yeni bir şey öğretiyor insana. Ayakta kalmayı öğrenmiş insanlar için kaybetmek büyük bir mesele değildir.
Ah bayım… Söylesene… Neden aşık oldum ki size? Sonunda acı olduğunu bile bile
İçimde öldün ve ben cenazeni tek başıma kaldıramıyorum.
Beni defalarca üzen birini, defalarca sevdim.
Kendime not ; yeniden birine inanacak olduğunda en son inandığın insanın sana neler yaptığını hatırla…!
Ve ben, Hâlâ bir gülüşün için Herşeyden vazgeçebileceğimi fark ettiğimden beri iyi değilim.
Söyle şimdi ellerin kimin yüzünde.
En acısı da ne biliyormusun… Ben hece hece ölürüm, Sen şiir diye okursun dizeleri.
Sonra bir fotoğrafı çıkar karşına, bunca zaman unuttuğunu zannettiğin tüm inancın, diz çöker hasretin karşısında.
Beni kimse pek sevmez. Sevmez değil de, görmez yani. Öyle kenarda dururum. Kimsenin yüreğinde yer etmem.